Étiquettes
Dance or die
Miłość to nic, powiedziałaś,
a świat jest wszystkim. I czas,
ten wielki konstruktor.
Miłość to nicość, mówię,
zabiera świat i nie oddaje.
Używamy tych samych rzeczy
co zawsze : szklanki, talerze,
stół i łóżko. Ale ta szklanka
z resztką wina z nocy
to miłość. To jabłko i nóż,
którym je obierasz.
Świąteczne ciasto i świeczki. Są
prziemienione jak my :
wyjęte z nich samych
stały się czymś jeszcze niż są
i usiłują trwać w równowadze
obek samych siebie, wychylone
w to jeszcze. Jedno
spojrzenie, twoje
i moje, otworzyło
krąg, który teraz zamyka nas i który
jak gdyby trzeba było coś
podłączyć do prądu by ożyło
otwiera się pod dotknięciem ale
dance or die na twojej spranej
t-shirt tego poranka czytam inaczej
niż kiedyś, z akcentem
na die. W kuchni,
w której jedliśmy, mówiliśmy
milczeliśmy i kłóciliśmy się tyle
siedzimy jak w więzieniu,
patrząc sobie w oczy
i nie znajdując w nich wyjścia.
Maciej Niemiec
Dance or die
Tu as dit : l’amour ce n’est rien,
le monde est tout. Et le temps,
ce grand bâtisseur.
Je dis l’amour c’est le néant,
il nous prend le monde sans le rendre.
Nous usons des mêmes objets
que d’habitude : verres, assiettes,
table et lit. Mais ce verre
avec son reste de vin de la nuit
c’est l’amour. Cette pomme, ce couteau
dont tu uses pour la peler.
Le gâteau de fête, les bougies. Ils sont
transmutés comme nous :
ôtés d’eux-mêmes
ils deviennent encore autres que ce qu’ils sont
et ils tentent de rester en équilibre
à côté d’eux-mêmes, penchés
vers cet encore. Un seul
regard, le tien, le mien,
ouvre le cercle
qui désormais nous enferme et qui
comme s’il fallait brancher
quelque chose pour l’animer
s’ouvre au toucher toutefois
sur ton T-shirt délavé
je lis dance or die ce matin
autrement que jadis, avec l’accent
sur die. Dans la cuisine
ou nous avons tant mangé,
tant parlé, fait silence, querellé
nous voici comme dans une prison
nous regardant dans les yeux
sans y trouver d’issue.
trad.Jacques Burko
in 3 poètes polonais, Editions du murmure, 2009
