Étiquettes

, ,

Dance or die

Miłość to nic, powiedziałaś,
a świat jest wszystkim. I czas,
ten wielki konstruktor.

Miłość to nicość, mówię,
zabiera świat i nie oddaje.
Używamy tych samych rzeczy

co zawsze : szklanki, talerze,
stół i łóżko. Ale ta szklanka
z resztką wina z nocy

to miłość. To jabłko i nóż,
którym je obierasz.
Świąteczne ciasto i świeczki. Są

prziemienione jak my :
wyjęte z nich samych
stały się czymś jeszcze niż są

i usiłują trwać w równowadze
obek samych siebie, wychylone
w to jeszcze. Jedno

spojrzenie, twoje
i moje, otworzyło
krąg, który teraz zamyka nas i który

jak gdyby trzeba było coś
podłączyć do prądu by ożyło
otwiera się pod dotknięciem ale

dance or die na twojej spranej
t-shirt tego poranka czytam inaczej
niż kiedyś, z akcentem

na die. W kuchni,
w której jedliśmy, mówiliśmy
milczeliśmy i kłóciliśmy się tyle

siedzimy jak w więzieniu,
patrząc sobie w oczy
i nie znajdując w nich wyjścia.

Maciej Niemiec

Dance or die

Tu as dit : l’amour ce n’est rien,
le monde est tout. Et le temps,
ce grand bâtisseur.

Je dis l’amour c’est le néant,
il nous prend le monde sans le rendre.
Nous usons des mêmes objets

que d’habitude : verres, assiettes,
table et lit. Mais ce verre
avec son reste de vin de la nuit

c’est l’amour. Cette pomme, ce couteau
dont tu uses pour la peler.
Le gâteau de fête, les bougies. Ils sont

transmutés comme nous :
ôtés d’eux-mêmes
ils deviennent encore autres que ce qu’ils sont

et ils tentent de rester en équilibre
à côté d’eux-mêmes, penchés
vers cet encore. Un seul

regard, le tien, le mien,
ouvre le cercle
qui désormais nous enferme et qui

comme s’il fallait brancher
quelque chose pour l’animer
s’ouvre au toucher toutefois

sur ton T-shirt délavé
je lis dance or die ce matin
autrement que jadis, avec l’accent

sur die. Dans la cuisine
ou nous avons tant mangé,
tant parlé, fait silence, querellé

nous voici comme dans une prison
nous regardant dans les yeux
sans y trouver d’issue.

trad.Jacques Burko
in 3 poètes polonais, Editions du murmure, 2009